Brandalarm

Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst iets geplaatst heb hier, zo lang geleden is het dus al. Nu vond ik al weken dat het tijd werd voor een stukje, maar de inspiratie, motivatie en zin ontbrak. Ik zit op stage de hele dag achter de computer, dus ’s avonds heb ik vaak geen zin om nog achter m’n laptop te gaan zitten. En niet achter mijn laptop zitten betekent geen nieuwe berichtjes. Daarnaast is mijn leven de laatste niet zo super wauw fantastisch enorm spannend, aangezien ik gewoon fulltime op kantoor zit. Nu heb ik al vaak genoeg geklaagd over de NS en de bussen en eigenlijk gewoon het complete OV, dus dat zal ik deze keer niet doen. Nee vandaag gaan we het hebben over dinsdagavond, want dinsdagavond zat vol met sensatie.

Het was ongeveer 10 uur ’s avonds en ik was home alone, aangezien iedereen vakantie heeft en dus lekker thuis zit in plaats van in onze studentenkrot. Ik stond op het punt om te gaan slapen want ik was moe, de kerstdagen waren zwaar. Ik blies wat kaarsen uit, zoals ik vaker doe. En zette een raam open omdat ik de geur van net uitgeblazen kaarsen niet zo wauw vind. Vervolgens deed ik de deur open, en toen ging het mis. Ik schrok me he-le-maal kapot, want het brandalarm ging af. En nee dan bedoel ik niet een piepende rookmelder, maar echt een alarm. Het was net het luchtalarm, maar dan binnen. Het was zo ongelofelijk hard en oorverdovend. Ik was in paniek. De droger stond namelijk aan, dus ik was bang dat het daar in de fik stond. Maar dit was niet zo. Er was helemaal niks aan de hand. Nou ja, behalve dan die enorme sirene. We hebben een mega kast in de keuken hangen waarmee je dit hele alarmsysteem kan bedienen. Ik volg de instructies, maar de herrie stopt niet. In paniek bel ik m’n huisbaas op en vertel ik hem dat het alarm niet uitgaat. Hij vertelt me dat ik de instructies moet volgen en op de knopjes moet drukken, wat ik deed, maar het werkte niet. Hij bleef maar zeggen dat ik op de knopjes moest druk, maar hoe enthousiast ik ook drukte, het alarm ging niet uit. Inmiddels is dit ding al zo’n 15 minuten aan het afgaan en verbaas ik me over het feit dat er nog niemand heeft aangebeld om te vragen of het wel goed gaat. M’n huisbaas belde iemand op die mij zou komen helpen. Het duurde een half uur voordat diegene er was.
Ondertussen na nog wat gedruk op knopjes was het alarm uit en was de enorme herrie daarvan overgegaan in een verschrikkelijke, maar dan echt verschrikkelijke harde irritante kut piep. Dit was zo hard en zo irritant, dat ik m’n kamer in ben gevlucht om het geluid iets dragelijker te maken. Uiteindelijk, na zo’n 20 minuten stopte de piep ineens, en dat voelde als een opluchting. Ik ging naar beneden en daar stond iemand bij het kastje om dit alles op te lossen. Ik was zo ongelofelijk blij dat het eindelijk uit was. Mijn oren hebben nog een tijdje gepiept na dit alles en het duurde even voordat de adrenaline/shock weg was en ik toch echt kon gaan slapen. Mijn om 10 uur slapen plan was inmiddels zwaar gefaald, want rond kwart over 11 lag ik pas in bed. Ik durf nu nooit meer kaarsen aan te doen in mijn kamer. Er is uiteindelijk niemand geweest die aanbelde om te vragen of het wel goed ging, dus mocht er ooit echt brand zijn dan laten onze buren ons dus in de steek.

Read More

Financiële tegenvallers van de afgelopen weken

Ellende, ja dat woord gebruik ik vaak. Het was de afgelopen tijd ook wel echt van toepassing want er was weer genoeg aan de hand. Waar zal ik eens beginnen? Een tijdje terug (lees: 2,5 week geleden of iets in die richting) ging ik op een vroeg ochtend op m’n gemak op de fiets richting het station. Oké ik had dus enorme haast en was zo hard aan het fietsen dat ik helemaal oververhit bij het station aankwam. Bij het station kan je tegenwoordig alleen nog helemaal ergens boven je fiets neerzetten en dan moet je ook eerst nog een mega stuk naar achteren fietsen tot je bij rij 35 komt omdat alles vol is. Dat duurt lang en die tijd heb ik vrijwel nooit, dus dat doen we niet. Gelukkig is er een straat tegenover het station waar je makkelijk je fiets kunt parkeren en daarna de straat over kan ren het station in. Dit is een erg populaire plek, iedere dag staan hier honderden fietsen dus het was altijd zoeken naar een plekje, maar gewoon een prima plek! Tot ik op een dag dus terug kwam op die plek en mijn fiets weg was. Ik was in paniek, want mijn fiets in de ghetto genaamd Hoek van Holland was vlak daarvoor gestolen, dus ik was bang dat mij nu weer hetzelfde was overkomen. Ik liep nog een beetje heen en weer om te kijken of ie misschien ergens anders stond, maar helaas. Een stukje verderop vond ik ineens een bordje met daarop de mededeling dat er wel een fietsen worden geruimd door de gemeente. Dit gaf me ergens een soort van hoop. Gelijk belde ik het nummer op dat bordje, normaal vind ik bellen vreselijk maar nu twijfelde ik geen moment en belde ik gelijk, natuurlijk nam er niemand op dus wist ik nog steeds niks. Uiteindelijk na wat google skills in de strijd te hebben gegooid vond ik mijn fiets op zo’n site waar alle verloren/gevonden voorwerpen tegenwoordig worden neergezet, helemaal mooi met foto en locatie erbij. Alleen waren er van die locatie geen openingtijden bekend, en aangezien ik iedere dag van 8 tot 6 weg ben uit Tilburg, had ik niet echt een mogelijkheid om mijn fiets daar op te halen. Ik was ook bang voor het bedrag dat ik zou gaan moeten betalen, want dat is vaak zo’n €25,- en daarvoor kan ik bijna een ‘nieuwe’ fiets kopen. Gelukkig viel dit bedrag mee, het kost in Tilburg € 10,- om je fiets daar op te halen. Maar goed, aangezien ik dus nooit overdag in Tilburg ben, kan ik hem nooit ophalen. Maar daar was mijn lieve huisgenootje Yue, mijn reddende engel. Yue wilde namelijk mijn fiets wel voor me ophalen, zo lief! Ik moest dan ’s avonds wel mee gaan zwemmen maar goed dat kan ik aan! Vorige week woensdag was het zo ver, mijn fiets was opgehaald en ik was weer herenigt met mijn roestbak. Ik heb hem de dagen erna iedere dag gebruikt en ben hartstikke blij dat ie weer terug is.

Helaas liet de volgende financiële tegenvaller niet lang op zich wachten: mijn ID is vermist. Ik heb hem laten registreren als vermist, wat blijkbaar betekent dat je sowieso een nieuwe moet aanschaffen ook al vind je hem weer. Dit hadden ze me best mogen vertellen voordat ze hem de status vermist gaven. Ook krijg je niet eens een bewijsje of iets dergelijks mee. Dit betekend dat ik nog een tijdje rond moet huppelen zonder iets van een legitimatie bij me te hebben want een paspoort of rijbewijs heb ik niet. Ik vind het persoonlijk nogal vreemd dat dat kan. Met moeite heb kunnen regelen dat ik afgelopen maandag maandagochtend een afspraak had om een nieuwe aan te vragen, anders had ik daar ook nog langer op moeten wachten. Nu zijn die dingen natuurlijk niet goedkoop, zo’n stukje plastic kost je ongeveer €50.- tegenwoordig. Het leuke is dat mijn oude nog tot 2024 geldig zou zijn dus ik moest een beetje huilen toen ik hem kwijt was. Eigenlijk wil ik hem ook zo snel mogelijk hebben, dus ik zat eraan te denken om hem met spoed aan te vragen, maar dat grapje kost €47,- dus laat maar zitten. Nu had ik mijn ID in de afgelopen dagen ineens enorm vaak nodig, dus dat was leuk.  Eigen schuld dat ik hem kwijtraak, maar toch een beetje vreemd dat ze me nu legitimatieloos laten rondlopen, daar zou toch een nooddocumentje of bewijs van vermissing of iets dergelijks voor moeten zijn? Dat je in ieder geval kan aantonen dat je hem echt kwijt bent ofzo... Gelukkig krijg je na aanvraag van een nieuwe ID-kaart wel een bewijs en was dit bewijs voldoende om de afgelopen op al mijn feestjes binnen te komen!

En dit was mijn leven de afgelopen weken, super leuk dus! Ondertussen ben ik ook werkeloos, dus deze extra uitgaven komen een beetje hard aan bij mij. Maar daarnaast heb ik ook een hele leuke week maar een paar mooie feestjes achter de rug, dus ik mag niet klagen.

Read More

Doei studentenleven, hallo stageleven.

Ik beloofde jullie een stukje over m’n stage en alles daaromheen, maar het is er gewoon totaal niet van gekomen. Hoe kan dit? Ik zeg altijd dat ik een druk leven heb, maar dat viel eigenlijk wel mee. Maar nu, nu heb ik wel een druk leven want wauw ik heb eigenlijk bijna nergens meer tijd voor. 

Wat doe ik nu precies? Ik loop op dit moment stage bij Libéma in Rosmalen op de online marketing afdeling. Libéma heeft allemaal vakantie- en dierenparken en beurzen & evenementen locaties. Dat zegt je waarschijnlijk nog steeds niet veel maar ik zal er even een paar opnoemen die je vast kent: Safaripark Beekse Bergen, Aviodrome Lelystad, Brabanthallen en de IJsselhallen Zwolle. En dit zijn er een paar van de in totaal 26 locaties. Wat ik doe is eigenlijk een beetje van alles wat maar nu in mijn eerste weken ben ik vooral bezig met de websites en nieuwsbrieven van al deze locaties. Wanneer er in een van de evenementen locaties een nieuwe evenement is maak ik die aan op de website inclusief leuk stukje tekst en header e.d. Ook gooi ik vaak mijn photoshop skills in de strijd om leuke thumbs, banners en headers te maken voor verschillende pagina’s en ik doe dus veel met nieuwsbrieven. Typfouten kan ik me dus eigenlijk niet veroorloven want sommige dingen worden echt door mega veel mensen gelezen. Daarnaast doe ik nog veel meer, fotowedstrijden, afbeeldingen vervangen, werken in Excel bestandjes en ga zo maar door. De dagen vliegen op zich wel snel voorbij dat is fijn.

Maar goed, iedere ochtend probeer ik om 7 uur op te staan, dit lukt vaak niet. Ik neem soms een bus, soms red ik die niet en fiets (sprint) ik richting het station. Om 8:44 gaat dé bus die ik altijd wil halen, maar dat gaat nog wel eens mis en dat ligt vaak niet aan mij maar aan de NS. Gelukkig heb ik een collega die ook met het OV vanuit dezelfde richting komt dus als er iets aan de hand is zijn we gezellig samen te laat. Van 9 tot ongeveer kwart over 5 zit ik aan een bureau achter een computer dingen te doen. Soms haal ik drinken, maak ik tosti’s, ga ik plassen of lopen we een rondje, maar verder zit ik. Af en toe ga ik er een dagje tussenuit om kennis te maken met onze parken, maar dit was vooral de eerste week. Nou goed, rond een uurtje of kwart over 6/half 7 ben ik dan weer thuis. Vaak moet ik dan nog koken en alles, praat ik nog veel te lang met huisgenoten en dan is het vaak alweer bijna tijd om te gaan slapen, de tijd vliegt echt gewoon. Ik probeer meestal rond half 11 in bed te liggen, dit lukt alleen nog niet altijd helemaal. Maar goed, de dagen gaan dus snel, ik heb bijna niet eens meer tijd om series te kijken en dat is best bijzonder. Ook heb ik eigenlijk vrijwel geen tijd meer om te shoppen, wat wel goed is voor m'n bankrekening maar niet voor m'n kleding- en schoenencollectie. 

Conclusie: na deze eerste drie weken ben ik erachter dat van 9 tot 5 werken niks voor mij is. De dagen zijn voor het mooie net iets te lang je houdt echt weinig tijd over. Ook wordt ik er echt enorm moe van, in het weekend ben ik ’s avonds vaak zo moe dat ik al voor 12 uur ga slapen. Maar het is me toch ook wel weer meegevallen. Ik had verwacht dat ik het zwaarder zou vinden maar dat valt dus wel mee. Al heb ik wel het idee dat m'n wallen echt met de dag groter worden, vooral als je 's ochtends in het raam van de trein een reflectie ziet van je hoofd is dat erg confronterend. Maar over een paar weken werk ik niet meer in het weekend, dus dan zal ik ook wel wat minder moe zijn. 

Ja ik hoor je nu denken, huh gaat ze weg bij de ah. En ja, dat klopt! Ik heb na bijna vijf jaar rondjes lopen in de supermarkt ontslag genomen. Voorlopig ga ik eventjes niet werken en leven van m'n stagevergoeding en stufi, tenzij ik een mega flexibel bijbaantje kan vinden voor maar een paar uurtjes in de week. 

Read More

De voor- en nadelen van het Hoek van Holland leven

Hoek van Holland, al maanden mijn nieuwe woonplaats. Voor, tijdens en ook zeker na de verhuizing heb ik flink lopen klagen want ik had er allemaal geen zin en het was te ver en ik vond het gewoon allemaal helemaal niet leuk. Maar nu, maanden later, wat vind ik er nu van? Ik zet de voor- en nadelen van het wonen in Hoek van Holland even voor je op een rijtje!

Voordelen
- Dicht bij het strand: Dit is wat iedereen non-stop tegen me zegt. Zo van chill toch dicht bij het strand. Ja leuk ik kan rollend naar het strand, die twee dagen in het jaar dat het Nederlandse weer en goed genoeg voor is dan. Ik ben nu in 5 minuten op het strand in plaats van 15 à 20 minuten, maar erg veel heb ik er niet aan maar goed.
- Ik kan zonder make-up boodschappen doen e.d. Dat is wel een groot voordeel. Ik ken hier namelijk ongeveer niemand dus de kans dat ik iemand tegenkom die ik ken is zo'n 0,3%. Dit betekend dat het me hier niet boeit als alle mensen die ik niet ken en nooit ga kennen me zonder make-up zien, scheelt me toch weer een hoop werk!
- M'n vader wil me vaker met de auto komen halen vanaf 't station dan vanaf de bushalte in Naaldwijk dus minder slepen met koffer. Al is dat op zich ook logisch want van het station naar huis lopen duurt zo'n 25 minuten en niet 7 minuten zoals ik Naaldwijk dus lopen is ook minder een optie hier (ja ik heb het wel eens geprobeerd, nee het was geen hoogtepunt dus dat doen we niet meer). Dus ja dan snap ik wel dat ie even snel heen en weer wil rijden ipv mij lang te laten lopen (of de bus te laten nemen waar je lang op moet wachten en die vervolgens eerst een hele ronde door een woonwijk maakt om vervolgens weer bijna bij het station terug te komen en dan pas verder te rijden).
- M'n kamer/stuk op zolder is een stuk groter dan mijn vorige kamer dus ik kan mijn bed nu altijd uitgeschoven laten staan. Dit betekend dat ik vanaf nu een 160 bed heb en dat is wel fijn.

Nadelen
- Het is ver weg. Ja het is ver weg. En nu wil ik niet horen dat ik me aanstel of lui ben want ik fiets me helemaal suf. Een paar uurtjes werken betekend 14 km fietsen. Even langs vriendinnetjes in Honselersdijk betekend zo'n 18 km fietsen en een leuk liers feestweek avondje is 22 km fietsen (nu kon ik afgelopen week gelukkig twee keer meeliften met Wouter op de terugweg dus dat was fijn). Ik wacht nog steeds op de dag dat m'n benen er gespierd uit gaan zien hiervan. Nu ga ik ook wel eens met de bus naar m'n werk, maar dit is niet altijd een optie. Dat ding rijdt namelijk maar één keer in het uur op zondag omdat er niemand ooit de bus neemt hier.
- Het ov. Zoals ik net al zei rijdt de bus in het weekend en 's avonds maar één keer in het uur. Wat echt mega irritant is want het komt nooit uit. En als je dan eindelijk een keer de bus kan nemen moet je ook maar hopen dat je buschauffeurs snappen hoe het moet en op elkaar wachten bij de overstap in 's Gravenzande. Dit gaat ook nog vaak genoeg mis namelijk. Hierdoor heb ik op zaterdag een keer een uur kunnen wachten, ben ik onderweg naar Naaldwijk een keer gestrand en ben ik ook maar een keer van 's Gravenzande naar huis gaan lopen. Dit was overigens erg nutteloos, precies op het moment dat ik m'n straat in liep kwam de bus langs, dus als ik op dat ding had gewacht en niet was gaan lopen was ik precies even laat thuis geweest maar beweging is natuurlijk hartstikke goed voor je!
- Voordrinken is nooit meer bij mij. En dit snap ik ook volkomen, waarom zou je in godsnaam eerst helemaal naar HvH gaan fietsen om vervolgens weer richting Naaldwijk oid te gaan, maar toch is het wel jammer want Naaldwijk was altijd zo lekker centraal.
- Naar huis met de bobbus is zwaar. De bobbus, wie kent hem niet. Dat leuke ding dat iedere zaterdagnacht van Rotterdam via Naaldwijk en 's Gravenzande naar HvH rijdt en weer terug. Deze reis duurt nu ineens twee keer zo lang en tot nu toe ben ik iedere keer in slaap gevallen in deze bus omdat het zo lang duurt.
- De kikkers. Nu zijn ze een tijdje stil maar wauw wat maakten die beesten maandenlang herrie zeg wauw.

Nu kan ik nog wel verder gaan en meer dingen bedenken maar dan wordt dit verhaal echt veel te lang! Ik ga nog even genieten van mijn laatste week en ik zal jullie binnenkort gaan lastigvallen met een bericht over hoe het is om voor het eerst stage te lopen, want dat ga ik vanaf maandag namelijk doen!

Read More

Once upon onze stedentrip naar Boedapest

Een week geleden was het zo ver, Linda en ik sprongen in een vliegtuig richting Boedapest om daar dingen te bekijken, veel meer plannen waren er eigenlijk niet. Het leek ons leuk om een paar dagen weg te gaan deze zomer en we hadden veel positieve verhalen over Boedapest gehoord dus we dachten waarom ook niet! We vlogen met Wizz air, de goedkope maatschappij waar op internet genoeg horrorverhalen over te vinden zijn. Ze doen namelijk nogal moeilijk over bagage afmetingen. Daarom besloten we om grote handbagage bij te boeken, zodat we zeker zouden weten dat onze tas niet toch ineens 1cm te groot zou zijn. Op onze terugweg was er namelijk een vrouw die kleine handbagage had en haar koffertje was 1cm te groot. Ze moest of de koffer achterlaten of een aardig hoog bedrag betalen, op dat moment was ik erg blij met m'n grote handbagage. Maar goed terug naar de trip! Op dinsdagochtend ging om half 6 de wekker en dit was echt veel en veel te vroeg. Linda sprong gelijk op om te gaan aankleden en alles, maar bij mij ging het wat minder soepel. Vreemd genoeg was het wel gelukt om de bus van 5 over 6 te halen. Stonden we dan, in een short, te wachten op de bus terwijl het regende, maar goed in Boedapest was het warm dus in een lange broek reizen was geen optie! We vlogen vanaf Eindhoven, dus we waren in Tilburg gaan slapen zodat we er snel zouden zijn! En dat was ook zo, om ongeveer half 8 waren we op het vliegveld, ruim op tijd dus dat was fijn. Het is maar ongeveer 2 uur vliegen naar Boedapest dus we waren er echt super snel. Eenmaal daar aangekomen werd het zoeken waar we heen moesten. Ik had 100 papieren bij me met een hele routebeschrijving naar onze airbnb kamer en een beschrijving hoe we daar binnen moesten komen, maar het belangrijkste papiertje met de beschrijving hoe we van t vliegveld bij die kamer kwamen was natuurlijk ineens vermist. Gelukkig was er wifi op het vliegveld en na 100 minuten verbinden en laden had ik dan toch eindelijk de beschrijving gevonden. Dankzij Thomas hadden wij al wat Hongaars geld en hoefden we niet in een lange rij te staan om te pinnen, we konden van dat geld gelijk een buskaartje kopen dus dat was fijn. We hadden het op dat moment al enorm warm maar dit zou alleen nog maar erger worden. Eenmaal aangekomen op een metrostation wilden we een kaartje kopen maar het automaat deed het niet, na een moeilijk gesprek met een medewerker die zo'n 5 woorden engels sprak kwamen we erachter dat we van iemand daar een kaartje konden kopen, maar die mensen konden natuurlijk weer niet een briefje van 10.000 wisselen dus we moesten nog een keer pinnen om aan een kleiner briefje te komen. Na dit alles ging het verder wel vrij soepel, we kwamen best snel bij het goede metrostation aan. Ik vond sommige metro's daar wel een beetje eng omdat die deuren echt achterlijk hard dichtgingen, als je daar denk van oh ik ren nog even snel en je komt ertussen dan breek je sowieso iets of je gaat gewoon dood. Maar goed, eenmaal bij de kamer aangekomen was het al tijd voor een lichte outfit wissel want we gingen echt dood van de hitte. We hadden een boekje en plattegrond, geld, een kleinere tas en we hadden een ov kaart voor 72 uur gekocht dus we waren er klaar voor!
We hebben de eerste twee dagen vrijwel alles bekeken wat er wordt aangeraden in boekjes en op websites en waren overal erg van onder de indruk. Vooral de basilica of St. Istvan heeft ons enorm verrast. De binnenkant was zo groot en mooi en heel indrukwekkend. Iedereen was binnen ook doodstil en dat gaf het ook iets bijzonders. Ik had nooit verwacht dat ik een kerk zo bijzonder en mooi zou vinden maar het gebeurde toch. Later hebben we ook nog de  Matthias church bekeken, bij deze kerk vonden we vooral het dak erg leuk.

Basilica of St. Istvan

Daarnaast waren het parlementsgebouw en de Royal Palace ook heel groot en indrukwekkend en zijn we natuurlijk ook even naar het Szechenyibad gegaan, zo'n groot badhuis ding waar iedereen het over heeft en wat we graag wilden zien. Dit badhuis was ook met de temperatuur die dag erg fijn. Het was iedere dag namelijk rond de 38 graden en wij als Nederlanders konden dit niet zo goed aan. In het park waar dit badhuis zat zat ook nog een dierentuin (random). Hier zijn we ook nog even een kijkje gaan nemen. Het viel ons op dat sommige dieren echt makkelijk konden ontsnappen als ze een beetje slim zouden zijn. Tijdens ons bezoek aan de dierentuin ging het ineens echt enorm hard regenen. Zo hard dat de paden zwembaden werden en dat er een soort hard stromende rivieren werden gecreëerd. Na iets meer dan een uur werd het gelukkig weer droog en was het ook snel weer warm.

We zijn ook naar een zogeheten ruin bar gegaan, want dit stond ook op de lijst met dingen die je echt moest doen. Wij zijn naar Instant gegaan. Eerst vonden we er niet zoveel aan, maar toen we later op de avond terugkwamen was het een soort club geworden. Er waren allemaal ruimtes met verschillende muziek. Ondanks alle ventilators en airco's was het nog steeds erg heet daarbinnen, maar het was wel leuk, al waren er een hoop irritante Italiaanse jongens. Onze laatste avond hebben we doorgebracht in het parkje midden in de stad waar 's avonds alle jongeren samenkomen en in het gras gaan zitten en wat drinken, of op een terrasje eromheen gaan zitten. In dit parkje hebben we ook nog vrienden en gemaakt en laat op de avond zijn we naar een uitzichtpunt gegaan om het uitzicht over Boedapest te zien met lampjes enzo. De laatste dag hebben we een poging gedaan tot winkelen en vlogen we weer naar huis, waar het ook verrassend warm was toen we het vliegtuig uitstapten.

Boedapest heeft ons verrast. We hadden een veel ouderwetsere stad verwacht maar dit viel ons enorm mee. Het ov was echt heel goed geregeld, er ging gewoon om de 3 minuten een metro en ik heb slechts één keer meegemaakt dat er een beetje vertraging was. Ook rijden de bussen erg vaak en rijden er ook nog nachtbussen. Ook was vrijwel alles mooi. Mooie hoge gebouwen met zuilen en leuke dakjes en dingen. Gezellige parkjes met tentjes ertussen waar 's avonds iedereen gezellig wat zit te drinken. Uitgaansdingen waar het gewoon iedere avond losgaan is. De prijzen van eten en drinken waren er ook erg fijn, een stuk lager dan hier in Nederland. En ze verkopen er mega cougettes en daar moest ik even een foto van maken. Engels praten is wel voor veel mensen in Boedapest nog iets engs. Wanneer ze in het Hongaars tegen je praten en je zegt 'sorry' dan is t van oh en ze rennen een soort van van je weg. Ook in sommige winkels wanneer je in het Engels iets zegt zeggen ze gewoon helemaal niks, dit is nog een verbeterpuntje voor ze! De roltrappen waren er trouwens ook best eng, ze gingen echt enorm snel en dat was best een beetje eng, maar we werden er al steeds beter in! Verder vond ik de sfeer in de stad erg fijn en denk ik dat ik zeker nog wel een keer terug ga! Ja, Boedapest heeft ons positief verrast.

Read More

Waar gaat het toch steeds mis?

Waar ging het mis? Dat is een zin die je mij vaak hoort zeggen. Want er gaan vaak dingen mis, maar dan is de vraag natuurlijk waar het mis ging? De afgelopen weken was het antwoord op deze vraag erg makkelijk. Het ging namelijk mis op Rotterdam Centraal. Een paar weken terug was het mijn favoriete dag van de periode: paperday! Jullie kennen deze term vast nog wel, dit is de lever al je opdrachten in tegelijk met de rest van je school dag. Op deze dag moet letterlijk iedereen zijn/haar opdrachten (netjes en duur geprint en fancy ingebonden + op USB/CD) inleveren. Dit inleveren kan altijd alleen tussen 10 en 2, dus je moet sowieso vroeg opstaan voor deze dag, en dat deed ik! M'n reis ging goed, in de sprinter richting Rotterdam begon ik aan mijn laatste opdracht die ik nog moest maken voor mijn portfolio voor Engels. Ik was ruim op tijd, dus zodra ik op school aan kwam had ik nog 1,5 uur om een stukje van een essay te schrijven, dat moest lukken! Om 10 uur was ik op Rotterdam Centraal, ik liep naar spoor 3 en hier ging het mis. Ik zag alleen maar balkjes met vertragingen, vervolgens verdwenen al deze balkjes en stond er ineens over 'rijdt niet'. Alle treinen richting Tilburg reden niet, de paniek sloeg toe. Niet alleen paniek, maar ook frustratie. Ik reis slechts zo'n 2 à 3 keer per week met de trein en er is letterlijk altijd wel iets aan de hand. Ik kreeg de tip om bij de Starbucks te gaan zitten, want daar hebben ze Wi-Fi en zo kon ik verder werken aan mijn essay. Helaas voor mij werkte de Wi-Fi die dag niet, dus ik moest moeilijk gaan doen om het zonder internet te regelen. Daarnaast was mijn telefoon leeg en dus uitgevallen en had ik geen oplader bij me, ik was dus ook nog eens onbereikbaar. Na ongeveer anderhalf uur was mijn essay af en ging ik vol goede moed terug naar spoor 3, het was inmiddels al een stuk later dus ik had goede hoop dat er een trein zou rijden. Aangekomen bij spoor 3 was ik verbaasd, de intercity direct stond al helemaal klaar en ik was blij. Eenmaal in de trein werd er ineens omgeroepen en ik werd weer teleurgesteld. De trein ging niet rijden door een eerdere verstoring. Ik kon de trein dus weer gezellig verlaten. Ik liep naar de overkant, spoor 4, en besloot daar te wachten op de intercity naar Venlo. Deze had gelukkig maar ongeveer 10 minuten vertraging, dus om 12 uur (ja je leest het goed, twee uur later) zat ik dan toch eindelijk in een trein die ook daadwerkelijk richting Tilburg ging rijden.
Ik kwam rond 1 uur aan op school en moest daar m'n portfolio nog even printen, niks aan de hand! Maar daarnaast moest ik ook twee bestandjes op een CD zetten en dit ging natuurlijk ook weer niet. Ik had een audio en video bestand, maar beide had ik als video opgeslagen en dat was te groot voor mijn CD. Ik besloot het audio bestand op YouTube te zetten, zodat ik het vervolgens kon downloaden als een MP3 bestand, lekker ingewikkeld maar ik wist even niet hoe ik het anders moest doen. Gelukkig duurde het uploaden slechts 20 minuten (het was inmiddels al tien over half twee). Mijn idee was wel succesvol, want het mp3 bestand kon wel op de CD. Precies om twee uur had ik het allemaal af en kon ik mijn spullen inleveren bij de tafel. Gehaald, maar niet dankzij de NS.
En dan is dit maar één van de vele keren dat het misging met het OV. Vorige week kwam ik te laat bij een tentamen omdat er een defecte bovenleiding was en mijn trein 20 minuten moest wachten op goedkeuring om te gaan rijden. En een paar weken geleden was ik twee uur te laat bij mijn projectvergadering omdat de treinen niet verder reden dan Breda en ik 1,5 uur moest wachten om in een 'snelbus' te komen. En dan heb ik het nog niet eens gehad over die keer dat ik van Tilburg naar Hoek van Holland ging reizen en mijn snelste reisoptie via Rijswijk was, omdat er verder overal van alles aan de hand was. Of een van de vele keren dat er iets aan de hand is en mij vrolijk wordt verteld even via Utrecht te reizen. Ik ben gek op reizen, maar niet met het OV. Het is dat ik gratis reis met mijn studenten OV, anders zou ik dus echt nooit met de trein gaan, zonde van je geld en enorm onbetrouwbaar. Maar goed, tot zo ver mijn geklaag. Ik zou zeggen niet te hard werken deze week, want zweten doe je toch wel met deze temperaturen, en vooral genieten van de zon (als je niet hoeft te werken), want je weet nooit hoelang deze zomer kan duren, dit kan zomaar de eerste en de laatste week zijn!

Read More

Spinnennest in je onderbroek

Nee dit is niet zomaar een leuke titel om jullie aandacht te trekken, nee dit is mijn grootste nachtmerrie die een soort van realiteit is geworden deze week en ik ben nog steeds in shock. Tijdens een van mijn velen was al je zooi sessies is een van mijn onderbroeken naast mijn wasmand gevallen en is ie ergens naast de wasmachine gaan liggen. Hier kwam ik vrijdag achter. Ik was erg blij dat ik mijn onderbroek weer terug had want hij was duur en zit super lekker. Helaas duurde mijn vreugde niet erg lang, want ik vond niet alleen mijn onderbroek maar ook een hele vieze enge mega dikke spin erin. En ik overdrijf niet als ik zeg dat ie eng en dik was, want zelfs een van mijn huisgenootjes schrok ervan. Uit angst gooide ik m'n onderbroek op de grond en de spin kroop nog even gezellig heen en weer over dat ding heen. Zoals ongeveer ieder weekend ging ik ook dit weekend gewoon naar huis, dus ik heb mijn onderbroek daar achtergelaten. Eenmaal terug in Tilburg deze week ging ik opnieuw een bezoekje brengen aan mijn onderbroek, het was immers zo lang geleden dat de spin erin zat, dus het zal nu wel weer veilig zijn dacht ik, maar ik had het mis! Toen ik dat ding optilde zat ik dat de spin er nog steeds inzat. Ik probeerde hem eruit te schudden maar hij bleef erg vast zitten. Dit vond ik nogal vreemd, maar misschien hiel ie zich gewoon goed vast. Ik was erg hopeloos en besloot in de groepsapp met alle huisgenootjes om hulp te vragen, maar aangezien 5 van de 6 huisgenootjes meisjes zijn met angst voor vieze dikke spinnen, was deze oproep niet erg succesvol. Maar gelukkig hebben we ook een mannelijke huisgenoot en die besloot mij vandaag te redden. Hij keek in de onderbroek, maar de spin was ineens weg. Maar niet zonder een cadeautje achter te laten. Er zaten gekke dingetjes in en we denken dat het eitjes waren. Hij heeft ze eruit gehaald en geplet. Ik heb denk ik in mijn leven nog nooit iets ranzigs en engs meegemaakt als dit. De spin is een familie in het stichten in mijn onderbroek???!! Maar uhm ja de eitjes (als het eitjes waren, maar ik denk het eigenlijk wel) zijn verwijderd en vernietigd, maar de spin is nog steeds spoorloos. Stel nou dat het terug komt en wraak neemt omdat we z'n kinderen hebben vermoord. Of dat er nog meer eitjes liggen ergens anders en we straks één groot spinnenhuis hebben? Ik heb geen idee of dat kan maar ik ben nu gewoon een beetje bang na dit alles. Ik was al nooit zo'n fan van spinnen maar dit is echt een nieuw dieptepunt. Ze zeggen trouwens altijd dat spinnen droge plekjes opzoeken, maar de spinnen hier in Tilburg hebben daar schijt aan volgens mij. Naast de wasmachine is het namelijk hartstikke vochtig omdat er vanalles met leidingen en dingen niet goed zit. Pas zat er ook al een grote spin in de badkamer, en als het ergens enorm vochtig is dan is het daar wel. Maar goed, tot zo ver deze angst. We zullen zien wat er nu gaat gebeuren en of de spin terug komt voor revenge. Ik hoop het toch echt niet, want dit was genoeg spin voor de komende maand. En tot zo ver mijn angst en traumatische ervaring, geniet van de rest van je hopelijk spinloze dag!

Read More

Het zware studentenleven: al bijna twee jaar op kamers

Iets meer dan 1,5 jaar geleden maakte ik voor het eerst kennis met 'het zware studentenleven'. Ik verhuisde naar Tilburg, moest ineens zelf gaan koken,, zelf m'n was doen, zelf boodschappen doen en hoor vijf dagen in de week mensen houdoe zeggen. Ja dat was even wennen. Ik moet zeggen, dat deze 1,5 jaar en een paar maanden echt enorm snel zijn gegaan. Het eerste half jaar bracht ik door in m'n kleine kamertje, dit voelt al als zo lang geleden dat ik me bijna niet meer kan herinneren hoe die kamer eruit zag. Gelukkig heb ik ooit wat foto's gemaakt dus kan ik daarmee mijn geheugen weer even opfrissen.

Zeker nu er een ander huisgenootje in die kamer woont is het gek om te bedenken dat dat eerst mijn kamer was. Ik ben toch wel erg blij dat ik voor de grotere kamer ben gegaan, want ik heb nu ineens zo veel spullen, dat het ook echt maar net aan in deze kamer past. Waar al deze spullen vandaan komen is ook best een raadsel. Ik begon met een bed, tafeltje, bureau en een kledingrek. Nu heb ik een bed, tafeltje, nog groter bureau, kledingrek, kast, kast, bank en koelkast. Hoe dat eruit ziet kan je even heel onhandig bekijken in dit fancy filmpjes met echt geweldige kwaliteit!

Af en toe probeer ik de inrichting van mijn kamer te veranderen maar tot nu toe is dit nog nooit succesvol geweest, m'n spullen passen gewoon echt maar op één manier in deze kamer. Maar goed, al zo lang op kamers dus! Toen ik hier net kwam kon ik vrijwel alleen wereldgerechten koken en pasta met alleen gehakt en courgette, en kijk me nu eens gaan. Ik kook van alles en gooi tegenwoordig hele groentepakketten door m'n eten heen. Al moet ik zeggen dat ik nog steeds geen fan ben van prei en ui. Ook hoef ik nooit meer een reis te plannen via de 9292 app, ik ken alle trein en bustijden inmiddels uit m'n hoofd en ben een echte OV-expert geworden. In het begin vond ik het erg vreemd om iedere keer zo'n heel stuk met het OV te reizen want waar moest ik heen, welke trein moest ik nemen, zou ik mijn overstap wel halen, is mijn koffer niet te groot en te zwaar? Maar nu is het een gewoonte geworden ofzo. Ook Tilburg is niet vreemd meer. Ik weet precies de weg (oké alleen in het gedeelte onder het spoor dan, daarboven kom ik eigenlijk nooit omdat de winkels en cafés e.d. daar toch niet zitten) en voel me ook best wel thuis hier. Mijn geliefde fiets brengt mij overal heen, al heeft deze de laatste tijd wat problemen. Eerst ging m'n achterband lek en was het helemaal drama om bij de fietsenmaker te komen omdat ik helemaal bij de universiteit stond (en dat is ver). Nu was ie eindelijk weer helemaal goed en is m'n voorband ineens weer lek. M'n fiets heeft nu vier dagen staan te verroesten in de tuin, omdat het Nederlandse weer niet mee wilde werken en ik geen zin had om door de regen te gaan slepen met dat ding. Maar vandaag was er zon, dus ben ik toch maar met m'n fietsje naar de fietsenmaker gegaan, want ik wil graag weer kunnen fietsen.
Terug naar het zware leven. Erg veel les heb je niet op het HBO, je hebt soms wel een lange dag ertussen zitten, maar als ik kijk naar de dagen die we maakten op het ISW valt dit echt hartstikke mee. Je hebt best veel vrije tijd, zeker omdat ik niet lang hoef te reizen om op school te komen. Je hebt zelfs zoveel vrije tijd dat je na een tijdje vrijwel alle series al hebt gezien, en bijna iedere week uit eten gaat en ook graag drankjes en dansjes doet in de stad, ja wat een zwaar leven! Ik wist van tevoren helemaal niet wat ik me nou moest voorstellen bij studeren en op kamers gaan, maar ik ben blij dat ik het heb gedaan! Het heeft me een stuk zelfstandiger gemaakt en ik heb allemaal leuke nieuwe mensen ontmoet hier in Tilburg! Ook vind ik het in een studentenhuis wonen erg leuk en gezellig en had ik dit echt niet willen missen. Ik zou me niet kunnen voorstellen hoe het is om te studeren en nog gewoon thuis te wonen, ik heb het idee dat je dan best wel veel dingen mist, minder eten, minder feestjes, geen zingen tijdens het afwassen sessies met je huisgenoten en geen sleepovers met veel te veel mensen in je kamer. Dus ik zou tegen iedereen die twijfelt over op kamers gaan en ver van huis studeren willen zeggen: gewoon doen! Het is hartstikke leuk en je leert er ook hartstikke veel van en mocht je het echt niks vinden kan je altijd nog terug naar huis gaan, maar laat de afstanden je niet weerhouden van het kiezen van een studie!

Read More

Even een broodje kopen

Ken je dat, je trein missen omdat je per se nog even een broodje wilde kopen? Dit overkomt mij eigenlijk net iets te vaak. Ik heb altijd het idee dat ik nog wel even tijd heb om snel iets te kopen, en vaak heb ik dat ook wel, maar aangezien ik keuzes maken enorm lastig vind sta ik altijd een uur te twijfelen of ik nou een croissant, focaccia, kaasstengel, belegd broodje of iets anders wil. Wanneer ik eindelijk m'n keuze heb gemaakt en af ga rekenen ontdek ik vaak dat ik nog één minuut heb om mijn trein te halen. Met m'n pinpas en rotzooi nog in m'n hand ren ik naar het perron en daar klinkt het fluitsignaal al als ik de roltrap op ren, de deuren gaan dicht, zo net voor m'n neus. Iedereen in de trein ziet dit dus ik moet natuurlijk even nonchalant doen zo van nee hoor het geeft niet dat ik hem gemist heb haha en dan loop ik weg alsof er niks aan de hand is, terwijl ik van binnen een beetje doodga omdat ik weet dat ik nu weer hartstikke lang moet wachten op de volgende trein. Verder hou ik enorm van de trein. Sinds ik in Hoek van Holland woon mag ik gezellig nog meer met de trein reizen dan eerst, helemaal leuk! Want geef nou toe, wie wil er nou niet een half uur lang in een oude verrotte sprinter zitten die tussendoor nog gezellig zo'n 8 keer stopt voordat je eindelijk op Rotterdam aankomt? Ik vind het overigens wel een beetje lullig dat ze echt de meest oude en verrotte sprinters inzetten op dit traject maar oké we leren er wel mee leven.
Verder is Hoek van Holland erg, luidruchtig. Aan de overkant zijn de net gebouwde huisjes af dus onze kersverse overburen zijn nu allemaal gezellig de hele tijd aan het klussen. Daarnaast horen we steeds toetoeeet als de Stena Line vertrekt en laten de vogels ook graag weten dat ze er zijn. Wat ik ook erg bijzonder vind zijn de kikkers, iedere nacht worden we hier helemaal gek van het geluid van geile kikkers ofzo, dat die beesten zo veel herrie konden maken wist ik niet, maar ik vind het toch wel erg apart. Maarja ik mei doen alle diertjes een beetje vreemd dus daar zal het wel door komen! Ook de eenden willen graag laten weten dat ze er zijn en die maken dus ook genoeg herrie. Deze eenden komen ook vaak even waggelen in onze tuin, dat vind ik dan wel weer gezellig!

Naast al dit hebben we natuurlijk nog veel meer meegemaakt.. Afgelopen week was er wind, eh ik bedoel feest. Het was namelijk Bevrijdingsdag dus het was tijd om een festivalletje te gaan bezoeken. Gelukkig voor ons was het weer echt geweldig en hoefden we dus maar tot een uurtje of half 2 te wachten voordat het eindelijk droog was. Er was zelfs zon te zien, bijna perfect weer! Op windkracht 200 na dan. Eenmaal aangekomen in Den Haag stond er echt een mega rij om het terrein op te komen, iedereen had blijkbaar net als ons gewacht op het betere weer. We hebben onszelf naar binnen gepropt, want we wilden natuurlijk wel op tijd zijn voor het optreden van Kensington. Eenmaal binnen probeerden we een goede plek te vinden maar het was zo achterlijk druk dat we dat snel hebben opgegeven. Samen met duizenden andere mensen stonden wij heerlijk weg te waaien terwijl we probeerden te genieten van de muziek. Kensington had hier zelf ook nooit een mooie opmerking over "Vandaag vieren we de vrijheid, zoals de vrijheid om het z'n allen buiten in een halve orkaan te staan!".  Helaas waaide het geluid vaak half weg omdat de wind gewoon zo vreselijk hard was, ze hadden het podium beter aan de andere kant kunnen bouwen maarja. Na slechts één optreden konden we de mensenmassa en de harde wind niet meer aan en zijn we de binnenstad ingevlucht waar we nog even hebben genoten van lekker eten. Alles bij elkaar best een prima dagje, maar toch wel erg jammer van het weer! Verder heb ik vrij weinig gedaan in mijn vakantie, maar dat is toch ook wel een beetje waar vakanties voor zijn vind ik zelf!

En nog even een plaatje om te laten zien hoeveel mensen er waren zodat jullie zien dat ik niet helemaal aan het overdrijven was!

Read More

Windstoten, partystruggles en een lekke band

Het was Pasen! Oké, dit was het al een hele tijd geleden, maar aangezien ik dit stuk al weken ben vergeten te plaatsen doe ik het nu nog maar even. Maar het was dus Pasen. Dit betekend helemaal niks, want ik moet gewoon werken en helemaal uitgebreid vieren doen we ook niet. We ontbijten, of nou ja brunchen, met wat warme broodjes en dingen, en dat is het dan wel weer. Ook heb ik vrij weinig aan de vrije maandag die we hebben door Pasen, want ik ben altijd vrij op maandag. Maar oké verder is het helemaal leuk natuurlijk want er is chocola, niet zo veel meer, maar het is er wel! Nog even een kleine tip, niet je chocolade paashaas ergens neerzetten waar de zon komt, want chocola smelt, shocking I know.
Deze week (de week van Pasen dus) begon met achterlijk harde wind. In Tilburg waaide het al vreselijk hard, moet je nagaan hoe hard het dus in Hoek van Holland waaide. Nou hard kan ik je vertellen. Zo hard dat er dakpannen zijn verschoven en er zelfs afgevallen zijn. En zelfs zo hard, dat het net gebouwde schuurtje aan de overkant de lucht in vloog, weer naar beneden kwam en uit elkaar viel. En helaas voor ons waaide het ook zo hard dat onze tuintafel (met glasplaat) de lucht in vloog, tegen de schuifpui aan en vervolgens in 1000000 stukjes viel. Dit betekende het einde van onze tuintafel. We zijn nu nog steeds stukjes aan het rapen. Wonder boven wonder zitten er op de schuifpui alleen wat krassen. Ik ontvluchte deze harde wind door weer richting Tilburg te gaan. Waar het ook achterlijk hard waaide, dus ik besloot om maar met de bus naar school te gaan want ik heb natuurlijk geen zin om in zulke harde wind te fietsen. Al ben ik uiteindelijk de laatste schooldag wel gaan fietsen omdat ik mijn bus had gemist en anders veel te laat op school zou komen. En dat was nog maar het begin van mijn fietsweek. Ik ben dit weekend namelijk wel twee keer naar Naaldwijk gefietst en weer terug. Volgens mij is dat in toaal wel iets van 20 kilometer ofzo, zo sportief! Hierna heb ik al twee weken niet meer naar Naaldwijk gefietst, dus het is bij één sportief weekend gebleven.
Wel heb ik het enorm druk gehad met feestjes! We begonnen met Glow in the dark in de Maassilo! Dit was zoals altijd weer een super leuk feestje, alleen hield ik er wel een souvenir aan over. Iemand ging namelijk bovenop mijn grote teennagel staan en deze werd helemaal blauw. Ik kon hierdoor twee dagen mijn teen niet meer buigen, dus dit was erg fijn. Maar na twee dagen was de pijn weg en kon ik gewoon weer normaal lopen! Een week later was er weer een feestje, dit keer in Amsterdam. Hier ging het opnieuw mis. Geloof het of niet, er ging gewoon alweer iemand bovenop mijn teennagel staan, alleen dit keer bij mijn andere voet. Ook deze nagel is nu helemaal bont en blauw en ik heb drie dagen mank gelopen door de pijn. Maar nu loop ik wel weer gelijk met twee blauwe teennagels.  Hoe ik dit nou weer voor elkaar heb gekregen vraag ik me ook erg af. Maar afgelopen donderdag was er weer een feestje, en hier heb ik helemaal geen schade aan overgehouden, dus dat is fijn.
En wat is er nog meer gebeurd in de tussentijd? Niet zo heel erg veel. Er waren wat tentamens, gezellige dingen en veel slaap. Ook was er de lekke band. Dinsdag besloot ik gezellig naar de stad te fietsen om wat dingen te halen, super goed idee! Totdat ik weer terug wilde fietsen en mijn band lek was. Half mank (van het teennagel incident op die zaterdagavond) liep ik met m'n fiets naar een fietsenmaker. Ik kon mijn fiets de dag erna ophalen (het was nogal laat dus hij had geen tijd meer om hem gelijk te maken). Nou helemaal prima, tot ik me bedacht dat ik geen chipkaart bij me had en naar huis lopen met mijn teen zag ik niet zo zitten. Ik heb uiteindelijk maar een buskaartje gekocht zodat ik toch nog gewoon thuis kon komen. De dag erna kon ik mijn fiets ophalen, gelukkig want ik begon hem al te missen. Ik gebruikte hem gelijk en fietste naar een printshop vlak bij de universiteit in Tilburg. Eenmaal terug aangekomen bij mijn fiets na het printen ging ik dood, mijn band was namelijk alweer lek. Ik moest helemaal vanaf de uni teruglopen naar de fietsenmaker, en ik kan je vertellen, dat was echt een kut stuk. Het was ook nog eens mega warm die dag, dus dat was allemaal weer fijn. Gelukkig kon mijn fiets snel gemaakt worden! Dit keer heb ik maar gewoon de hele binnenband laten vervangen en dat werkte! De dag erna kon ik namelijk nog steeds gewoon fietsen zonder dat m'n band weer leeg was. Dit alles koste me in totaal trouwens 14 euro, wat me erg mee viel! Ik dacht dat het laten vervangen van je band veel duurder was. En tot zo ver de afgelopen weken even kort samengevat!

Read More

Praat eens even normaal

Jahoor, de lente is begonnen dus het werd weer tijd voor een stukje. Oké eigenlijk slaat dit nergens op maar het steeds openen met ik heb lang niks geplaatst dus tada hier ben ik weer is ook niet zo origineel meer. Maar goed, lente dus. Lente betekend continu niezen en rode jeukende brandende ogen, feest dus. But I'll survive, want lente bekend ook zon en terrassen. En nu moet ik toch wel toegeven dat terrassen een van mijn grote passies is. Ik geniet er echt van en ik ben er, al zeg ik het zelf, ook erg goed. Maar voor nu moet de lente nog even wachten, want het weer is nou niet echt wauw. Al schijnt vandaag de zon, dus dat geeft hoop! Maar lente voor de deur betekend dat we tuinstoelen moeten gaan fixen hier in Tilburg zodat we buiten kunnen zitten. Gelukkig is daar een facebookpagina voor. Gewoon even neerzetten wat je zoekt en mensen reageren. Zo heb ik wat

tuinstoelen en een tafel gefixt. Iemand had ook nog wel een bankje over, leuk voor in de tuin. Deze werd woensdagavond bezorgd bij ons. Tot mijn grote schrik bleek het geen leuk bankje te zijn voor in de tuin, maar een vet grote normale bank, voor binnen dus. Dit ding staat nu beneden in de gang lekker in de weg, totdat er iemand is die hem wil komen halen. Zo niet dan zijn we van plan dit ding op straat te zetten met een briefje "Gratis mee te nemen' erop. Hoe dit allemaal kon gebeuren is me weer een raadsel, maar het is natuurlijk wel echt iets voor mij.

Verder is dit verhaal alweer van even terug maar in moet het even met jullie delen. Een tijdje terug was ik met twee huisgenootjes in de jumbo. Zwaar discussiërend over welke soep we gingen kopen werden wij plotseling onderbroken door een random man die ons vertelde dat we maar een even normaal moesten praten. Want je moet een rollende r hebben, niet zo'n kak r zoals ik dus heb. Want ja het is hier niet Aalsmeer en we zitten niet in GTST ofzo, dus doe maar gewoon niet. Je moet het maar afleren. Dit is de tip die wij meekregen. Want dat doen ze bij hun dochter ook, werd eraan toegevoegd. Dat arme kind schaamde zich dood en probeerde zich te verontschuldigen voor haar vader. Wat ik best kan begrijpen, het was best wel een zak door de grond van schaamte moment voor haar. Maar oké, dat was dus erg vreemd. Toen de man verder was gelopen zei ik nog iets met een 'verkeerde' r, volgens mij zei ik maar. Dit schreeuwde de man nog even na vanaf een afstandje, met de kak r zoals het uitsprak. Toen ik hem even later bij de kassa zag staan heb ik hem nog even een boze blik toegeworpen. Ik vond dit allemaal toch wel een beetje vreemd. Laat mij lekker praten zoals ik wil.
Verder heb ik mijn afgelopen weken doorgebracht met veel ongezond voedsel. Zo ben ik drie keer naar de Burger King geweest, heb ik twee keer in één week pizza gegeten en was de Ben&Jerry's ontzettend goedkoop bij de jumbo in het centrum dus moest ik twee potten inslaan en er gelijk één proeven. Misschien is dat ook wel de reden dat ik twee dagen ziek in bed heb gelegen en me nu nog steeds niet zo wauw voel. Overigens was de eerste keer Burger King best wel een faal. Als je uitgaat in Rotterdam en nog maar zo'n 8 minuten hebt voordat je nachtbus gaat, dan heb je géén, ik herhaal géén tijd om eerst nog even patat te kopen. Wanneer je zit wel doet zal je zien dat de bus net voor je neus wegrijdt. Om dit verdriet weg te werken kan je natuurlijk altijd weer teruggaan naar de Burger King en meer patat bestellen, dit is dus ook wat wij deden. Maar we hebben ervan geleerd, denk ik. 

Read More

De verhuizing

Ik ga verhuizen. Ik dacht dat iedereen dit al wist maar ik krijg er nogal veel vragen over dus ik leg het nog even een keer uit. Ik woon dus in Naaldwijk en heb een kamer in Tilburg. Ik ga niet verhuizen van kamer in Tilburg, maar we gaan thuis verhuizen, dus we ruilen Naaldwijk in voor Hoek van Holland. Wat ik hier van vind is over het algemeen wel bekend denk ik, ik ben er (nog steeds) niet zo heel erg enthousiast over. Waarom niet? Ja waarom wel.
Ik zie vooral erg op tegen de extra reistijd van ons nieuwe huis naar vriendinnetje e.d. Ook is de verbinding met het ov vanuit HvH nou ook niet echt zo wauw. Ik heb nu standaard 21 minuten overstaptijd op Rotterdam, dit betekend dus lang wachten en waarschijnlijk meer onzinnig eten kopen op het station want dat doe ik vrijwel altijd als ik lang moet wachten. Of ik moet gewoon een heel voedselpakket meenemen voor onderweg dat kan natuurlijk ook! Ook zal ik steeds nog wel een stukje moeten fietsen naar het treinstation, dus ik moet opletten met de hoeveelheid bagage die ik meeneem want ik moet er dus nog wel mee kunnen fietsen. Ik werk wel nog steeds in Naaldwijk, dus dat wordt lekker heen en weer en heen en weer. Misschien wordt het tijd voor een betere fiets die deze afstanden wel aankan.Verder is het centrum trouwens ook niks, want er is geen leuke kledingwinkel of iets te vinden. Alleen wat supermarkten en rotzooi winkels. Allemaal helemaal leuk dus!
Nu stel ik me vast vreselijk aan en denk ik hier misschien over een paar maanden wel anders over, maar nu vind ik het gewoon stom. Ik heb m'n hele leven in ons huisje in Naaldwijk gewoond en nu ineens moet ik daar weg. Ik heb gewoon een beetje het gevoel dat ik een deel van m'n leven moet achterlaten, en ja ik weet het het klinkt belachelijk als je het zo zegt, maar ik heb nogal moeite met afscheid nemen. Ook al zijn het spullen oid, ik hecht overal altijd te veel (emotionele) waarde aan waardoor ik niks en niemand weg kan en wil doen. Dat we nu door al m'n spullen van vroeger gaan en dingen moeten wegdoen vind ik ook erg vervelend. Je weet dat het ooit moet gebeuren, maar het liefst zou ik gewoon alles houden en het over 10 jaar nog eens uitzoeken ofzo, but I'll survive!
M'n bed is vandaag verhuisd, dus ik ga hier vannacht voor het eerst slapen *spannendddd*.
Het huis is nu echt nog een grote rotzooi vol tassen en dozen en dozen en tassen. Prullenbakken hebben we ook nog niet dus we hebben overal tasjes die zich verkleden als een prullenbak. Ook hangen er zo ongeveer nog nergens spiegels en dat is natuurlijk ook wel lastig want spiegels hebben we wel nodig! Gelukkig voor mij is al het voedsel wel al verhuisd hierheen dus dat hoef ik niet te missen. Maar er moet nog een hoop gebeuren voordat het allemaal 'normaal' leefbaar is hier! Ik moet ook nog opzoek naar al m'n kleding want dat ligt echt overal. Een kapstok hebben we trouwens ook nog niet dus alle stoelen in de kamer hangen nu vol met jassen. Ik weet wat jullie denken, het begint op je slaapkamer te lijken. En ja inderdaad, zo zou je het nu wel een beetje kunnen omschrijven ja. Alleen is het hier nog loopbaar en dat is het in mijn kamers meestal niet zo. Maar goed, ik zal binnenkort wel even wat foto's plaatsen zodat jullie een impressie krijgen van ons nieuwe huisje. We hebben trouwens ook nog geen tuin, dus ik hoop niet dat het al snel mega warm gaat worden in de weekenden want dan kan ik nog niet in de tuin liggen :(

Read More

Carnaval enzo

Dit jaar begon niet al te best. We kennen ondertussen allemaal het verhaal van de nagellak telefoon en de barst in het scherm van m'n laptop. Gelukkig voor mij kon mijn laptop snel gemaakt worden en functioneert ie nu al weken weer helemaal prima, maar het was wel even een stress momentje. Dit alles gebeurde namelijk een paar dagen voor de tentamens en aangezien ik nooit boeken koop en dus alles van internet moest halen was dit wel een probleem. Maar het is uiteindelijk allemaal goedgekomen. Meer dan goed zelfs, want ik heb eindelijk na 1,5 jaar m'n P gehaald. Ik moest deze periode nog even twee vakken van vorig jaar halen en dat is gelukt!
Nu hoef ik me geen zorgen meer te maken, want ze kunnen me niet meer van de opleiding gooien. Dus nu was er tijd om m'n aandacht te richten op belangrijkere dingen, zoals carnaval! Want dat is natuurlijk erg belangrijk. Als import Brabander moet ik natuurlijk wel meedoen met de tradities, dus carnaval hoort erbij! Dit jaar heb ik het zelfs 3 dagen volgehouden! Ik had eigenlijk nog wel iets langer willen feesten, maar ik was toch ook wel een beetje moe na deze dagen. Het leuke van carnaval is dat het overal is. Dus wanneer jij gezellig boodschappen doet in je vertrouwde supermarkt hoor je fantastische nummers zoals 'paard in de gang' en 'broodje frikadel' langskomen. En natuurlijk vind je dit helemaal niet irritant! Wanneer je in de stad loopt in je normale kleding val je op. Er wordt overal volop bier gedronken en af en toe een polonaise gelopen, en dat allemaal midden op de dag! Wanneer er een optocht plaatsvindt ligt het hele centrum plat en kan er niet en niemand meer door, behalve de wagens. Dit betekend dus dat vrijwel alle buslijnen in Tilburg niet rijden, gelukkig was Arriva hier goed op voorbereid en hadden ze dit op tijd aangegeven! Zelfs zo op tijd dat ik tegen hun moest vertellen dat hun eigen bussen niet reden en dat ze zelf niet eens wisten waarom.
Maar oké, carnaval was leuk en na deze heftige dagen was het tijd om uit te rusten. Dat heb ik ook zeker gedaan. Ik heb namelijk niet veel meer gedaan dan slapen, werken en een beetje shoppen in de vakantie. Het hoogtepunt van die week was de verjaardag van Anoeska op zaterdag, dat was de grootste onderneming van de hele week. Ik ging er namelijk op de fiets heen, en ik moet zeggen dat het al een tijdje geleden was dat ik zo ver had gefietst, dus het was een uitdaging! Maar er stond niet zoveel wind dus eigenlijk ging het best wel prima.
De week erna moest ik van iedereen aanhoren dat ze vrij waren, terwijl ik alweer terug naar school moest. Het viel me erg zwaar. De afgelopen maanden hebben we zoveel tentamenweken en dingen gehad dat ik echt helemaal uit het ritme ben. Niet dat ik er ooit heel erg in heb gezeten maar toch. Nu is het alweer twee weken geleden dat ik vakantie had en ik kijk nu alweer uit naar de volgende want ik heb het nodig!

Read More

London calling

De tijd vliegt, het is alweer januari 2015 en een halve maand geleden ging ik naar Londen! Deze trip ging tegen mijn verwachtingen in echt door. Ik dacht namelijk dat het een yolo idee was van Stefan, dat hij met z'n verjaardag naar Londen wilde gaan, maar dit hebben we toch maar mooi even echt laten gebeuren! Wanneer je in Londen bent zijn er een aantal dingen die je wel, en ook vooral een hoop dingen die je niet moet doen!

What to do;
- Blend, doe alsof je er thuishoort. Hiermee bedoel ik, sta altijd rechts op de roltrap, mensen worden gek als je het niet doet. Ook moet je gewoon de straat oversteken alsof er geen auto's rijden, zo steekt iedereen daar namelijk over. Of het erg succesvol is is een andere vraag, maar wij hebben niemand aangereden zien worden dus het werkt wel!

- Go to Abbey Road! Dit stond eigenlijk niet meer op onze planning, maar omdat de bus gemeen was (lees: op de buitenkant stond dat ie naar victoria ging maar dat bleek dus niet zo zijn) stapten wij uit bij een random halte en waren we ineens bij Abbey Road! Het maken van de beroemde foto was echt een sensatie, want die weg is nog best wel aardig druk en automobilisten hebben weinig zin om te stoppen zodat jij een foto kan maken. Wij zijn dus rennend dat zebrapad opgegaan, hebben snel een paar foto's laten maken en zijn toen weer verder gerend, zou je niet zeggen hè als je de foto ziet! Maar het was wel een hele ervaring dus ik zeg doen.

- Uit eten gaan bij een druk restaurant (als het niet te duur is tenminste). Want druk is vaak een goed teken, namelijk dat het eten lekker is. Dat was waar wij gingen eten ook zeker het geval. Het enige jammere is dat je in Londen bij veel restaurants e.d. 'servicekosten' moet betalen. Je bepaald een vast bedrag per persoon voor het feit dat iemand je eten en drinken komt brengen, dit vond ik wel weer een beetje jammer.
- Haal een McFlurry! Deze kost in Londen namelijk maar 1 pond.

What not to do;
- Don't act suspicious! Dit kreeg ik te horen in de bus na een fantastische avond in de Fabric (zie hieronder). Meneer de niet zo vrolijk buschauffeur vond dat ik nog al verdacht mijn daypass liet zien en riep me terug. Hij wilde ook echt niet verder rijden voordat ik naar 'm toe liep. Hij vroeg om mijn kaart, wilde hem zelfs ook nog vasthouden en vertelde me vervolgens dat ik niet zo suspicious moest doen. "Don't act suspicious! You have a good card so stop acting suspicious." Zeer verontwaardigd ben ik in de bus gaan zitten. Maar oké niet zo suspicious doen dus!
- Ga niet naar de Fabric. De Fabric is de grootste club van Londen, het is helemaal geweldig echt de place to be! Het is zo geweldig dat er een enorme rij staat als je er aankomt. Na een tijdje wachten en een flinke controle wacht je even op de rest van de groep terwijl je net naast de ingang op een trap staat. Na nog geen 3 minuten komt er een niet zo vriendelijk vrouw naar je toe die schreeuwt dat je van de trap af moet "KEEP MOVING GUYS". Dit was nogal onvriendelijk, ik vroeg me gelijk al af waar we beland waren. Gelukkig konden we daarna de entree betalen, dit was slechts 21 pond dus dat was een koopje. Alsof dat nog niet genoeg was konden we daarna ook in een enorm lange rij gaan staan voor onze jassen. Ook hier moesten we blijven bewegen en ons zowat tegen de mensen die voor ons stonden aan proppen want ja de vriendelijk mevrouw bleef maar "KEEP WALKING, KEEP MOVING" naar ons roepen. Onze jas was gelukkig ook niet gratis, dit was namelijk ook nog even 2 pond. Betaal je 21 pond entree, zit niet eens je jas erbij. Maar oké, nu was het tijd om te feesten. Al snel werd duidelijk waar we beland werden, een soort crappy technofeest met verschrikkelijk saaie en slechte muziek. Voor het feit dat er mensen waren die wel helemaal los gingen hadden we maar één verklaring: drugs. Erg lang hebben wij het niet uitgehouden in deze topclub. Het was een beetje jammer van ons geld, maar het was wel weer een ervaring! Wanneer wij weer in de super fijne lange rij gingen staan voor onze jas, kwam onze grote vriendin nogmaals tegen ons (en ook andere mensen hoor) schreeuwen dat we maar door moesten lopen. Ook een collega van dr kwam hetzelfde naar ons schreeuwen, nee van vriendelijk personeel hebben ze daar nog nooit gehoord. Maar daar hebben de grote winkels in Londen ook last!

Verder heb ik het echt super naar m'n zin gehad in Londen en ben ik zeker van plan om nog een keer terug te gaan!

Read More