Brabanders kunnen niet hakken?

Afgelopen donderdag was het zo ver, DE trip naar Eindhoven samen met Linda. Om kwart voor 9 zaten we al in de bus en het reizen ging verrassend goed! Eenmaal daar aangekomen begonnen de problemen, waar zit ons hotel? Met de navigatie ging het helemaal top, in plaats van helemaal rechtdoor lopen zodat je er in een paar minuten was hebben we een half uur of nog langer heen en weer gelopen. Maar uiteindelijk waren we er en konden we onze spullen dumpen op onze extreem warme hotelkamer!
Hierna gingen we de stad in, kijken of er nog wat te shoppen valt. Dit viel opzich best tegen, ze hebben er heel veel merkwinkels en verder gewoon de standaard winkels, niks bijzonders dus. Dat Brabantse accent is wel leuk om overal te horen, zelf vinden ze dat wij een extreem accent hebben terwijl zij ons mam en ons pap zeggen en alles kei leuk/lelijk/gezellig/enz vinden.
Na het eten, de paar uur durende kledingscrisis en de rest gingen we uit. Op donderdag is alles op tot 2 en vrijdag en zaterdag tot 4, helaas waren wij er donderdag.. Het was hartstikke druk en vol met meisjes in veel te korte outfits,dus jongens echt iets voor jullie het uitgaan daar! Je hebt daar een lange straat met links en rechts overal cafés en dingen waar je heen kan, zo veel keuze dat je maar een beetje van de een naar de ander gaat om te kijken wat er nou het leukst is! De wijn was alleen wel belachelijk duur in sommige tenten, 3.75 is echt niet normaal. Maar draaien kunnen ze daar wel! Daar kunnen ze hier in tjc nog een voorbeeld aan nemen met hun 1000 nederlandstalige kutnummers.
In een van die tenten kwam er een nummer van Brennan Heart dus wij liepen daar naar binnen. Meezingen deed niemand alleen wij, dan komt het stuk waarop hier in het Westland iedereen gaat hakken springen weetikveel wat en je raad het nooit, iedereen stond stil O.o gewoon niemand op ons na die ook maar een sprongetje maakt of iets, dit vonden wij raar.
Nadat we helemaal los gingen ging alles dicht ging hebben we nog even gechillt buiten, waar we weer een hoop rare mensen tegen kwamen. Uiteindelijk moesten we zelfs wegrennen voor een paar met de smoes dat we op tijd terug moesten zijn bij het hotel omdat we er dan anders niet meer in zouden mogen. Het idee was om wakker te blijven tot het ontbijt (7 uur) maar we hadden toch maar een slaappoging gedaan. Helemaal dood gingen we de dag erna nog verder shoppen. Waren 2 hele gezellige dagen!

Read More

Bradelier

Ik hou van de lierse feestweek! Geen idee waarom, maar het is gewoon altijd gezellig. Elk jaar gebeurd er ook wel weer iets. Zo weet iedereen nog goed het picknicktafel verhaal van 2 jaar geleden... Ook mijn jump vanaf een boot in de bosjes was toen een grote knaller. Vorig jaar ging ik alleen een paar keer de lucht in maar verder viel het mee. De nachtwandeling was toen wel echt de grote knaller van de week!

Dit jaar begonnen we op dinsdag met een woksessie in delft. Hier heb ik al wat over geschreven in het stukje Lost in a city. Hierna zijn we nog even de lier in gegaan, maar m'n benen hadden er geen zin meer in dus ik ging aardig vroeg naar huis.

Woensdag hielden we een rustdag, want ik ben aardig kapot van het slapen op de grond. Helaas was ik niet uitgerust maar we gaan gewoon door.

Donderdagavond gaan we weer naar de lier! Eerst naar de 80's & 90's  waar we helemaal los gingen. Toen besloten een paar van mijn lieve vrienden om mij op het podium te tillen. Sta je dan een beetje stom te klappen omdat je anders helemaal voor lul staat. Maar het podium was te hoog om eraf te springen dus ik had geen idee hoe ik hier nou weer af moest komen. Gelukkig kwam er iemand naar me toe die me naar een soort trap iets bracht en toen kon ik er weer af. Hierna gingen we de nachtwandeldinges lopen. Alleen was de rest al zonder ons weg en moesten we ze ergens meeten, maar wij wisten niet waar dat was. Dus wij rennen door de straten, komen er twee jongens langsfietsen dus ik schreeuw "Hé, geef ons een lift!" en ze stopte en gaven ons een lift. Kijk, zo doe je dat dus! Helaas bleken we helemaal de verkeerde kant op te zijn gegaan, maar het was wel aardig. Dus wij sprinten naar de anderen en komen helemaal kapot daar aan. De hele tocht lang vroegen we ons af wat we daar deden en m'n benen wilden echt niet meer. Het naar huis fietsen was ook erg zwaar, en de foto's niet zo charmant.

Vrijdagggg, de dag dat we 's middags al naar de lier gaan want DJ Brennan Heart komt en dat vond ik wel vet. Na een lange kledingcrisis konden we richting de lier. Eerst gingen we in de bank, wat best een heftige attractie is want je vliegt gewoon bijna dat ding uit. Na al deze actie gingen we richting de tent op zoek naar de rest die zoals gewoon helemaal vooraan te vinden waren. Iedereen was al lekker zonder shirt en helemaal bezweet enzo, heerlijk! Nu werd ik niet het podium op getild, maar ging ik crowdsurfen. Ik bied m'n excuses aan aan iedereen die een schoen in z'n gezicht kreeg, ik kon er niks aan doen! Linda kreeg nog een leuk kaartje van iemand met daarop 'Hey I just met you, and this is crazy, but here's my numer (met z'n telefoonnummer daaronder) so call me maybe' en dan z'n naam erbij. Dat was best bijzonder..
's avonds weer richting de lier voor de après ski. Het vinden van mensen was alleen een beetje lastig. Eindelijk iedereen gevonden, waren we ze daarna weer kwijt. Natuurlijk wel even lekker staan dansen en daarna was het plan om naar huis te gaan, maar onderweg kwamen we wat bekenden tegen dus we bleven 'even' praten. Ik had geen jas bij me dus het was een beeeeetje frisjes in m'n topje. Daarom besloten we even een rondje te rennen. Er vroegen onderweg nog mensen of we uit Jamaica kwamen omdat we zo hard aan het lopen waren. Uiteindelijk waren we weer onderkoeld en fietsen we richting huis.

Nu is het zaterdag en zijn we dood. Maar natuurlijk brengen we vanavond ook nog even een bezoekje aan de lier!

Read More

Lost in a city

De vraag 'Waarom moet er bij mij altijd iets mis gaan?' heb ik een hele tijd geleden al achter me gelaten. Ik heb het geaccepteerd. Ik weet dat ik niet handig ben en ik weet dat er bij mij altijd wel iets mis gaat, maar toch vraag ik me soms nog af waarom dat altijd weer bewezen moet worden. In dit verhaal neem ik jullie mee naar dinsdag 7 augustus (ja dat was gisteren)

Het is 17:19 en ik krijg een sms van Linda dat ze gaat fietsen, wat betekend dat ik ook moet gaan fietsen want we moeten de bus halen en de tijdelijke halte zien te vinden. Het weer lacht ons gelijk al toe het begint namelijk te regenen. Om m'n net gestijlde haar te beschermen ga ik voor lul fietsen met een pet op, dit zorgt er trouwens ook voor dat je makeup niet uitloopt, is wel handig.
Alsof dat nog niet genoeg was bleek er ook nog wielerronde te zijn, precies bij die weg waar wij langs moesten, dus dat ging allemaal ook niet zo handig. Verregend kwamen we aan bij de halte waar we veel te vroeg waren. Maar tot nu toe ging het allemaal nog best goed!

We stappen uit bij de halte schoolstraat ipv revalidatiecentrum, want dat zou korter en binnendoor zijn volgens de rest. Dat wilde ik wel zien. Door wat extreme regenaanvallen waren in een Melissa wat achterop geraakt, tot we uiteindelijk de groep helemaal kwijt waren. Maar ik dacht dat we het nog wel konden vinden allemaal. Dus wij lopen leuk ergens heen, tot we na een tijdje tot de conclusie komen dat we geen idee hebben waar we zijn. We bellen naar de rest die ons nog proberen te zoeken, maar we wisten zelf niet waar we waren dus dat werkte allemaal ook niet zo goed. Na 15 pogingen met de navigatie op m'n telefoon en nog een paar rondjes te hebben gelopen zag ik het ineens. Daar was het restaurant! Het bleek dat we er al bijna naast hadden gestaan maar het niet gezien hadden en dus weer verder waren gelopen.
Van m'n gestijlde haar was weinig over en de onderkant was zijknat. Dus dat gingen we maar even drogen onder zo'n handdroogblaasding in de wc.

Na deze heftige heenreis hebben we ons 3 uur lang vol zitten proppen zodat we met buikpijn weer naar huis (of naja naar de lier) gingen. Het was een gezellig avondje! Alleen doen m'n benen nog steeds pijn...

Read More

Where's my bed?

Jaaaa het is eindelijk zo ver, mijn basisschool kamer wordt omgetoverd in iets moderners! De timing had niet beter kunnen zijn, het idee was namelijk dat ik extreem zou bijslapen zodat ik misschien een soort van uitrust deze vakantie, maar het mocht weer is niet zo zijn. De blauwe en groene muur gaan plaats maken voor wit/crème en roze! Ik ben benieuwd.


Vrijdag 27 juli; een collega van m'n vader arriveert hier in huis, niet voor een kopje koffie, nee hij gaat mijn bed en kledingkast meenemen. Dit was erg spontaan, zo spontaan dat m'n vader alles uit m'n bed en kast heeft gehaald en dat zomaar ergens in m'n kamer (die pas nog wat opgeruimd zie Project X). Dat is ie nu dus niet meer. Sinds deze dag heb ik geen bed meer.. Ik slaap op dit moment op een matras op de grond, en het is kut! Ik voel me trouwens ook echt een zwerver zonder bed xD Het voelt alsof je aan het kamperen bent en dat is niet zo chill. Ook het feit dat m'n kleding overal ligt en ik nu helemaal helemaal niks meer kan vinden en m'n spiegel weg is werkt niet lekker mee. Gelukkig worden al snel ook alle klokken en planken van de muur gehaald, zodat er nu helemaal niks meer is en ik nergens meer kan zien hoe laat het is.

M'n vader kwam met DE oplossing, een 2e matras onder m'n huidige matras met als toelichting; nu heb je een soort boxspring! Thanks dad.. het is net een tweeling!

Donderdag 2 augustus; yesss, ook m'n zus haar bed en kast zijn weggehaald, ben ik niet meer de enige zwerver zonder bed in huis! Nadeel, nog een spiegel weg, ik kan nu nergens zien hoe 't eruit ziet wat ik aan heb dus dat verklaart het als ik voor lul loop! (Ik hoor je denken dat deed je altijd al, maar sssst!) Het verven is ondertussen ook al begonnen, helaas voor mij wordt eerst m'n zus haar kamer gedaan dus ik kan nog wel even wachten..

Vrijdag 3 augustus; hele kamer is overhoop gegooid om een muur te verven. Kleding is in koffers gepropt en onbereikbaar op dit moment, ja voor een meisje is dit een ramp. Ik kan nu letterlijk NERGENS meer bij en m'n bed (matras) staat nu ook ergens anders, ofterwijl; koos slaapplaatsloos. Gelukkig wist ik een logeeradres te regelen. Lieve mensen bestaan nog!

Zaterdag 4 augustus; de muren zijn geverfd! Vannacht kan ik dus weer in m'n eigen kamer slapen. Het is alleen nog wachten op de nieuwe vloer en dan moet m'n bed ook nog gehaald worden.. ik slaap voorlopig dus nog op matrassen. Voordelen? Ik kan nu letterlijk m'n bed in rollen! Hopen dat het allemaal een beetje snel gaat en dan heb ik binnenkort eindelijk wat nieuwe zooi in m'n kamer! Voor en na foto komen dus nog.

Read More