Mijn beloofde stukje over Beyoncé heeft zo lang op zich laten wachten, dat het nu alweer een eeuwigheid geleden lijkt. Hoe ging dat ook alweer? Voor dit verhaal gaan we terug naar zondag 21 april. Net iets voor 12 uur werd ik wakker en zag ik dat ik een bericht had van Linda, die al in de rij stond voor het Ziggodome voor het concert. Ze zei dat het al best druk was en dat ik beter zo snel mogelijk daarheen kon komen. Dus nadat m'n bijna buurjongen (die eigenlijk helemaal geen buurjongen is) voor mij m'n kaartje had geprint en ik snel een outfit had gedaan ging ik richting Amsterdam. Dit verliep erg soepel, want natuurlijk had mijn trein vertraging en kon ik lekker lang gaan wachten op 't station. Ook tijdens de reis had dat ding de hele tijd vertraging dus daar was ik erg blij mee. Ik kreeg toen een sms waarin stond dat iedereen ineens was gaan rennen en dat Linda en Melissa in een mensenmassa stonden. Gelijk schoot het noodscenario door m'n hoofd: ik ging zo nooit vinden in die mensen massa, waardoor ik ergens achteraan in de rij moet gaan staan en als loner naar het concert ga. De rest van mijn reis verliep wel soepel, ik kwam gewoon bij het goede station uit en dat in één keer.
Op het station haalde ik bij de Burger King patat voor 3 personen en één cola, want 't leek me wel fijn als Melissa en Linda na al die tijd wachten ook even iets konden eten! Die vent die me hielp vroeg nog een paar keer of ik echt maar één cola wilde hebben en keek me aan alsof ik zei dat ik net een marsmannetje was tegengekomen. Nadat ik mijn eten had ging ik richting het Ziggodome, op zoek naar Linda en Melissa in de mensenmassa!
Toen ik daar aan kwam schrok ik me dood, want er stonden echt héél veel mensen. Ik ging op de trap rechts staan, want dan konden ze me zien en naar me zwaaien. Ze hadden niet gelogen, ze stonden echt precies MIDDEN in een mensenmassa. Toen ik weer naar beneden liep was ik ze alweer kwijt, dus dat ging wel lekker. Toen ik had gewacht tot de beveiligingsmensjes weg waren gelopen ging ik op de rand van het hek staan en vond ik ze weer. Maar hoe kwam ik daar? Toen zei een meisje wat op 't hek zat ineens dat ze wel even op zou schuiven, want dan kon ik makkelijker over het hek heen. Ook vroeg ze of ze mijn tas met eten vast moest houden, want dat was ook wel wat handiger voor mij. Ik was er verbaasd en ging op zeer lenige wijze over het hek heen. Niemand daar naast dat hek reageerde boos of iets, dat vond ik best raar. Toen liep ik over allemaal flessen, dozen en tassen richting Linda en Melissa en het was gewoon gelukt. Ik was echt zwaar opgelucht.
Toen na een tijdje ging ineens iedereen een meter naar voren rennen, dit was niet zo prettig aangezien je aardig geplet werd. Als er nu iemand op de grond zou vallen, zou diegene zeer waarschijnlijk vertrapt worden door een mensenmassa. Toen de deuren eindelijk opengingen gebeurde precies hetzelfde. Gelukkig stonden we vrij vooraan en duurde dit paniekmoment niet zo lang. Toen we binnen waren hebben we snel alles in een kluisje gegooid en zijn we als een gek gaan rennen voor onze plek. We hadden een mooie plek aardig vooraan en in het midden, dus het was allemaal niet voor niets geweest! Het concert was gewoon echt geweldig en ik zou zo nog een keer gaan!
Op het station haalde ik bij de Burger King patat voor 3 personen en één cola, want 't leek me wel fijn als Melissa en Linda na al die tijd wachten ook even iets konden eten! Die vent die me hielp vroeg nog een paar keer of ik echt maar één cola wilde hebben en keek me aan alsof ik zei dat ik net een marsmannetje was tegengekomen. Nadat ik mijn eten had ging ik richting het Ziggodome, op zoek naar Linda en Melissa in de mensenmassa!
Toen ik daar aan kwam schrok ik me dood, want er stonden echt héél veel mensen. Ik ging op de trap rechts staan, want dan konden ze me zien en naar me zwaaien. Ze hadden niet gelogen, ze stonden echt precies MIDDEN in een mensenmassa. Toen ik weer naar beneden liep was ik ze alweer kwijt, dus dat ging wel lekker. Toen ik had gewacht tot de beveiligingsmensjes weg waren gelopen ging ik op de rand van het hek staan en vond ik ze weer. Maar hoe kwam ik daar? Toen zei een meisje wat op 't hek zat ineens dat ze wel even op zou schuiven, want dan kon ik makkelijker over het hek heen. Ook vroeg ze of ze mijn tas met eten vast moest houden, want dat was ook wel wat handiger voor mij. Ik was er verbaasd en ging op zeer lenige wijze over het hek heen. Niemand daar naast dat hek reageerde boos of iets, dat vond ik best raar. Toen liep ik over allemaal flessen, dozen en tassen richting Linda en Melissa en het was gewoon gelukt. Ik was echt zwaar opgelucht.
 |
| By Linda |
